اصول ابتدایی در گزارش فصل چهارم پایان نامه ها

اصول ابتدایی گزارش ­نویسی داده ­ها در فصل چهارم پایان نامه یا مقالات

بخش مهمی از انتشار تحقیق، نحوه ارائه و گزارش داده­ ها است. به طور معمول این را از طریق ترکیب نمودارها  و توصیف نوشتاری داده­ ها انجام می دهید. در آینده، دستورالعمل هایی درباره ارائه داده­ ها و نوشتن نتایج برای روش های آماری مختلف خواهم داد. مشکل این است که رشته های مختلف سبک ­های قراردادی متفاوتی دارند، در حوزه روان شناسی، به طور معمول از دستورالعمل انتشار انجمن روانشناسی آمریکا، APA، پیروی می کنند، اما حتی نشریه­ های متفاوت روان شناسی قوانین ویژه خودشان را درباره نحوه گزارش داده ­ها دارند. بنابراین، پیشنهادم مبتنی بر دستورالعمل انجمن روان شناسی آمریکا (زیرا در کل آنها معقول هستند) با مقداری عقیده شخصی در مواقعی خواهد بود که قانون ویژه ای در APA موجود نیست. هرچند، هنگام گزارش نویسی داده ها برای انتشار توصیه می شود که دستورالعمل نشریه را همیشه بررسی کنید.

 برخی اصول ابتدایی راهنمایی

هنگام گزارش داده ­ها، ابتدا باید تصمیم بگیرید که آیا از متن، نمودار یا جدول استفاده می­ کنید. گزارش داده ­ها باید موجز باشد. بنابراین، نباید مقادیر مشابهی را در چندین روش ارائه کنید: اگر نموداری دارید که برخی نتایج را نشان می دهد، پس جدولی با نتایج مشابه با نمودار ایجاد نکنید: اینکار پر کردن بیهوده فضا است.

APA دستورالعمل زیر را ارائه می دهد:

ü                       یک روش ساده برای درک داده ها انتخاب کنید. یعنی، به سادگی نتایج حاصل از تحلیل داده ها قابل درک باشد

ü                       اگر سه یا کمتر از سه عدد ارائه می دهید، تلاش کنید از جمله استفاده کنید.

ü                       اگر باید بین 4 تا 20 عدد ارائه دهید، استفاده از جدول را مورد توجه قرار دهید

ü                       اگر باید بیشتر از 20 عدد را ارائه دهید، نمودار غالباً از جدول مفیدتر است.

از این موارد، فکر می کنم اولی مهم­تر است: می توانم به موقعیت­های بیشماری فکر کنم که در آن موقعیت ها می­ خواستم از نمودار بجای جدول برای ارائه 4 تا 20 مقدار استفاده کنم، زیرا نمودارها الگوی داده­ها را واضح­تر نشان می دهند. به همین نحو، من می توانم برخی از نمودارها را در حال نمایش بیش از 20 عدد همانند یک ظرف غذای مطلق تصور کنم. این یک نکته درباره قوانین را یادآوری می کند که جایگزینی برای درک مشترک وجود ندارد، و مهم­ترین نکته ارائه داده­ها در روشی است که هضم آن برای خوانندگان آسان باشد. 

دومین مسئله متداول تعداد رقم های اعشار مورد استفاده هنگام گزارش نویسی اعداد است. قاعده کلی دستورالعمل APA (فکر می کنم معقول است) این است که تعداد اعشار کمتر بهتر است؛ یعنی، باید اعداد را تا حد ممکن گرد کنید، اما در نظر داشته باشید اندازه گیری با دقت گزارش شود. این اصل دوباره بر درک راحت داده­ ها توسط خواننده تاکید دارد. اجازه دهید یک مثال را بررسی کنیم، گاهی وقتی فردی جواب کسی را نمی دهد؛ آنها خواهند پرسید «چه اشتباهی رخ داده است؟ آیا گربه زبانت را خورده است؟ واقعاً، گربه من کلکسیون بزرگی از زبان های انسان را دارد که با دقت در جعبه ای زیر پلکان نگه می دارد. در فواصل زمانی معین، یکی از آنها را بیرون می آورد، آن را در دهانش می فشارد و در اطراف پرسه می زند و با زبان بزرگش افراد را می ترساند. اگر تفاوت بین زبان واقعی و زبان ساختگی انسانی او را اندازه بگیرم، ممکن است این تفاوت را به صورت 0/0425 متر، 4/25 سانتیمتر، یا 42/5 میلیمتر گزارش کنم. این مثال سه نکته را نشان می­ دهد: (1) تعداد متفاوتی رقم اعشار (به ترتیب، 4، 2 و 1) برای نقل اطلاعات مشابهی در هر مورد نیاز دارم، (2) فهم 4/25 سانتیمتر احتمالاً از 0/0425 متر آسانتر است، زیرا از رقم ­های اعشار کمتری استفاده می­ کند. نکته اول نشان می دهد که چنین نیست که همیشه باید از دو رقم اعشار استفاده کنید؛ شما باید از هر تعدادی که در یک موقعیت ویژه نیاز دارید، استفاده کنید. نکته دوم اشاره می­ کند که اگر یک اندازه گیری خیلی کوچک دارید، توجه به این نکته ارزشمند است که آیا می توانید از یک مقیاس متفاوت برای ایجاد اعداد مطلوبتر استفاده کنید.

در نهایت، هر مجموعه دستورالعمل شامل توصیه ای درباره نحوه گزارش تحلیل ها و آمارهای ویژه خواهد بود. برای مثال، هنگام توصیف داده­ ها با یک شاخص اندازه گیری گرایش مرکزی، APA پیشنهاد می کند از M برای نشان دادن میانگین استفاده کنید، اما استفاده از نشانه ریاضی (ایکس  بار ) نیز عالی است. هرچند، باید موافق باشید: اگر از M برای نمایش میانگین استفاده می کنید، باید در سرتاسر مقاله خود از آن استفاده کنید. همچنین، یک اصل معقول وجود دارد که اگر خلاصه­ ای از داده­ها؛ مانند، میانگین را گزارش می­ کنید، باید شاخص اندازه گیری مناسب پراکندگی نمرات را نیز گزارش کنید. پس افراد نه تنها از محل مرکز داده­ ها، بلکه از مقدار پراکندگی نمرات آگاه می شوند. بنابراین، هر وقت میانگین را گزارش می کنیم، طبق معمول انحراف استاندارد را نیز گزارش می کنیم. انحراف استاندارد معمولاً با SD نشان داده می شود، اما قرار دادن آن در پرانتزها نیز در مواقعی معمول است که در حال گزارش نویسی در متن هستید. اینجا تعدادی مثال از این فصل وجود دارد:

ü                       اندی 2 دوست در فیسبوک دارد. به طور متوسط، یک نمونه دیگر از کاربران (11=N) به طور قابل ملاحظه­ ای تعداد دوستان بیشتری دارد، 79/56=SD، 95=M.

ü      تعداد قربانیان در پرتگاه بیچی هد در سال،M=36, SD=13، بالاتر از میانگین ملی بود.

ü                       با خواندن این مطالب، کشف کردیم که (SD در پرانتزها)، به طور متوسط، افراد 95 (79/56) دوست روی فیسبوک دارند و 36 (13) قربانی در هر سال در پرتگاه بیچی هد وجود دارد. عدد خارج از پرانتز میانگین است و عدد داخل پرانتز انحراف استاندارد است.

توجه کنید که در مثال نخست، از N برای اشاره به اندازه نمونه استفاده کردم. این یک مخفف رایج است: حرف بزرگ N معرف تمام نمونه است و حرف کوچک n معرف زیر نمونه (برای مثال، تعداد موردها در یک گروه خاص) است. به همین نحو، وقتی میانه ­ها را گزارش می­ کنیم، یک نشانه ویژه (APA نشانه Mdn پیشنهاد می کند) وجود دارد و ما باید دامنه و فاصله میان چارکی را نیز گزارش کنیم (APA مخففی برای این دو واژه ندارد، اما معمولاً IQR برای فاصله میان چارکی استفاده می شود). بنابراین، می توانیم گزارش کنیم:

ü                       اندی 2 دوست در فیسبوک دارد. یک نمونه دیگر از کاربران (11=N) به طور معمول دوستان بیشتری در فیسبوک دارند، 63=IQR، 98=Mdn.

ü                       اندی 2 دوست در فیسبوک دارد. یک نمونه دیگر از کاربران (11=N) به طور معمول دوستان بیشتری دارد

212=دامنه، 98=Mdn.